Robaki to podskórne pasożyty żyjące w ludzkim ciele. Żywią się komórkami gospodarza, uwalniając toksyczne substancje. Zakażenie pasożytami może prowadzić do poważnej choroby, w najgorszym przypadku do śmierci. W zależności od rodzaju robaków miejsca ich przemieszczenia są różne. Niektóre rozmnażają się w narządach, inne żyją pod ludzką skórą, wywołując rozwój dermatoz.
Odmiany pasożytów podskórnych i metody infekcji
Pasożytnicze choroby skóry nie są powszechnymi rodzajami patologii. Mimo to odnotowano przypadki zachorowań. Najprawdopodobniej są po odwiedzeniu regionów Azji i krajów o gorącym klimacie. Pasożyty w ludzkim ciele wywołują reakcję alergiczną, której towarzyszy nieznośny swędzenie.
W medycynie robaki dzielą się na dwa typy:
- Podskórny. Robaki są trudne do zdiagnozowania. Po zakażeniu i fazie dojrzewania pasożyty przemieszczają się po organizmie człowieka. Najczęstsze typy robaków podskórnych to: żelazo, świerzb roztoczy, filariae, rishta.
- Skórny. Po kontakcie z ludzką skórą pasożyty migrują do różnych części ciała. W wyniku zakażenia pasożytami skóry dochodzi do zapalenia trzustki, rozwoju łuszczących się porostów, egzematozy, cukrzycy.
Częste przypadki obejmują zakażenie kleszczem zlokalizowanym w gruczołach łojowych. Wyróżnia się wyjściem na powierzchnię naskórka w ciągu dnia w celu karmienia wydzielin z przewodów skórnych.
Filarioza
Filarioza to pokonanie osoby przez pasożyty typu nicieni. Występuje w krajach regionu azjatyckiego, a także w miejscach o klimacie tropikalnym. Najbardziej prawdopodobnym sposobem infekcji jest odwiedzanie ośrodków wypoczynkowych. Głównym niebezpieczeństwem pasożytów jest długi okres inkubacji. Bez objawów robaki mogą żyć pod skórą od 5 do 7 lat. Szkodniki wyróżniają się nadmierną aktywnością życiową, która wywołuje u pacjenta objawy zatrucia.
We wczesnych stadiach choroba ma objawy pokrzywki. Gdy robaki rosną i rozmnażają się, następuje utrata wzroku, tworzenie ruchomych fok i gorączka. W późniejszych etapach lokalizację robaków określa się gołym okiem.
Dracunculiasis
Dracunculiasis to choroba wywoływana przez zakażenie podskórnymi robakami. Są w stanie żyć na otwartej wodzie. Do zarażenia ludzi dochodzi podczas podróży, gdy pije się surową wodę z niezweryfikowanych źródeł. U osoby zakażonej larwy zlokalizowane są pod górną warstwą naskórka. Obecność choćby jednego pasożyta bez odpowiedniego leczenia prowadzi do śmierci. W praktyce światowej zarejestrowano dorosłe robaki o długości 100 centymetrów. Mogą zajmować całą przestrzeń żołądka, wątroby lub blokować drogi oddechowe.
Najczęściej robaki są zlokalizowane w kończynach dolnych osoby.
Główne objawy zmiany chorobowej to:
- wysypki na nogach;
- tworzenie się pęcherzy wypełnionych płynem;
- nie do zniesienia swędzenie;
- pojawienie się guzków;
- ropne formacje.
Głównym zabiegiem jest chirurgiczne usunięcie robaka z organizmu.
schistosomatoza
Choroba wywołuje szereg rodzajów robaków występujących w zbiornikach wodnych. Zakażenie następuje podczas kąpieli w rzekach i jeziorach regionu Afryki i Azji. Innym sposobem infekcji jest niesprawdzona woda pitna. Jest źródłem rozprzestrzeniania się jaj i larw pasożytów. Początkowo robaki są zlokalizowane pod naskórkiem. Na skórze tworzy się alergiczna wysypka, której towarzyszy swędzenie. W miarę rozwoju choroby larwy wnikają w głąb ciała. Nerki i wątroba pacjenta są poważnie dotknięte. Chorobie towarzyszą nocne gorączki, obfite pocenie się. Powiększona wątroba i zdeformowane nerki mogą pomóc w zdiagnozowaniu infekcji.
Wągrzyca
Wągrzyca to choroba związana z zakażeniem człowieka tasiemcem wieprzowym. Pasożyt należy do kategorii wytrwałych, żyjących w krajach azjatyckich. Do rozwoju osoby dorosłej w ludzkim ciele wystarczy penetracja 1 larwy lub części robaka. Pasożyty działają silnie regenerująco, co komplikuje proces leczenia.
Główne objawy uszkodzenia to pokrzywka, swędzenie, ogólne osłabienie, ból. Często robaki zlokalizowane są pod skórą, w mięśniach, oczach, narządach wewnętrznych i mózgu. Podczas rozwoju osoby dorosłej pod skórą tworzy się guzek lub stwardnienie. Z biegiem czasu może się nasilać, przynosi niedogodności. Główne miejsca lęgowe tasiemca wieprzowego to okolice ramion, klatki piersiowej, ramion, dłoni.
Dirofilaria
Główną metodą inwazji robaków jest wnikanie larw przez ukąszenia owadów lub kontakt ze zwierzętami. Tymczasowymi nosicielami larw są koty i psy, nosicielami są komary. Samica ma 30 centymetrów długości, samiec 10 centymetrów.
Rozwój pasożytów następuje pod górną warstwą naskórka.
Jajka pozostają na ludzkiej skórze po ukąszeniu komara. Wyklute larwa wnika głęboko w skórę przez uszkodzony obszar skóry. Tam przechodzi przez wszystkie etapy dorastania. Chorobie towarzyszy nieznośny swędzenie. Na obszarach lokalizacji robaków odnotowuje się foki. Pacjent odczuwa pod skórą ruch dorosłych. Utrata wzroku jest możliwa, jeśli dotyczy robaków.
Leczenie robaków odbywa się metodą operacyjną. Po operacji pacjentom podaje się leki, które przywracają skórę i dotknięte narządy.
Świerzb
Świerzb to infekcja osoby z roztoczem świerzbu. Choroba bierze swoją nazwę od silnego, nieznośnego swędzenia całego ciała. W miejscach, w których zlokalizowane są kleszcze, u ludzi pojawiają się zaczerwienienia i plamy.
Zakażenie kleszczami następuje poprzez kontakt cielesny z zarażoną osobą lub jej rzeczami osobistymi. Diagnozę stawia się na podstawie oględzin skóry i badań laboratoryjnych.
W domu diagnostykę można przeprowadzić za pomocą jodu. W kontakcie z zaatakowaną skórą zauważalna jest pajęczyna - droga przemieszczania się kleszczy pod skórą osoby zakażonej.
Główne objawy świerzbu to:
- swędzenie i zaczerwienienie skóry;
- powstawanie pęcherzy wypełnionych płynem podczas drapania skóry;
- lokalizacja zmian na dłoniach i stawach.
Leczenie choroby jest długie i pracochłonne. Całkowite wyeliminowanie pasożytów jest prawie niemożliwe.
Demodekoza
Demodektyczny świerzb jest infekcją człowieka przez podskórne kleszcze. Są zlokalizowane w gruczołach łojowych zarażonych. W początkowych stadiach chorobę można łatwo pomylić z trądzikiem. W miarę rozmnażania się roztoczy wysypka powiększa się i rozprzestrzenia na całej twarzy. Zaczyna się wypadanie rzęs.
Diagnoza nużycy jest prosta. W tym celu przeprowadza się badanie wizualne i przeprowadza się szereg testów laboratoryjnych. Leczenie choroby jest długotrwałe. W niektórych przypadkach zajmuje to kilka lat. Zakażenie kleszczami następuje poprzez bezpośredni kontakt z pacjentem, używanie przez zarażonego rzeczy osobistych lub produktów kosmetycznych. Pomyślną reprodukcję kleszczy ułatwia niestabilne tło hormonalne, osłabiony układ odpornościowy.
Objawy choroby
Współczesna medycyna wyróżnia kilka rodzajów pasożytów podskórnych. Prowokują rozwój zapalenia skóry i zaburzenia narządów wewnętrznych. W zależności od patogenu u osoby objawy pojawiają się w szczególny sposób. Mimo to istnieje wiele oznak, kiedy się pojawią, zaleca się skonsultowanie się ze specjalistą.
Możesz dowiedzieć się o robakach w ciele za pomocą wielu znaków:
- ogólna słabość;
- wzrost temperatury do 39 ° C;
- swędzenie skóry o różnym nasileniu;
- pojawienie się wysypek skórnych;
- rozstrój przewodu pokarmowego;
- tworzenie się pieczęci na skórze.
Należy pamiętać, że wczesna wizyta u lekarza pozwala szybko pozbyć się z organizmu pasożytów żyjących pod ludzką skórą.
Funkcje diagnostyczne
Pasożyty podskórne u ludzi są trudne do zdiagnozowania. Z tego powodu przy pierwszym podejrzeniu zmiany konieczna jest konsultacja ze specjalistą. Złożoność diagnozy jest bezpośrednio związana z utajonym przebiegiem choroby. Zasadniczo żywe objawy pojawiają się dopiero kilka lat po klęsce, co negatywnie wpływa na zdrowie.
Szereg objawów wskazuje na inwazję robaków pasożytniczych, ale nie ma ogólnego obrazu klinicznego manifestacji. Konieczne jest wykluczenie porażki pacjenta z robakami pasożytniczymi w przypadku zaczerwienienia obszarów skóry, pojawienia się ciągłego swędzenia, różnych pieczęci na skórze.
Wizyta u wielu specjalistów pozwala postawić prawidłową diagnozę:
- dermatolog;
- neuropatolog;
- alergolog;
- specjalista chorób zakaźnych;
- psycholog.
Konsultacja psychologa ma miejsce, jeśli nie stwierdzono odchyleń w kierunku innych specjalistów.
Aby wyjaśnić diagnozę, pacjentom przypisuje się badania laboratoryjne:
- badanie krwi na antygeny;
- badanie próbki skóry;
- rozmaz;
- tajne badania;
- skrobanie z dotkniętego obszaru.
Wyniki badań laboratoryjnych pozwalają wykryć pasożyty pod skórą. Jeśli w ciągu ostatnich sześciu miesięcy przed wystąpieniem objawów odbyły się podróże do krajów azjatyckich lub innych regionów tropikalnych, fakt ten należy zgłosić lekarzowi.
Rozpoznanie pasożytów podskórnych wymaga wyznaczenia odpowiedniego schematu terapeutycznego. W takiej sytuacji zabronione jest stosowanie leków lub metod medycyny tradycyjnej, które nie są zalecane przez lekarza prowadzącego. Naruszenie schematu terapii może prowadzić do pogorszenia i zatrucia organizmu.
Skuteczne zabiegi
W praktyce lekarskiej istnieją dwie metody leczenia pasożytów: lekowa i chirurgiczna. W zależności od złożoności zmiany lekarz stosuje jedną metodę lub obie w połączeniu. Wybór terapeutycznych metod leczenia uzależniony jest od ryzyka zdrowotnego pacjenta oraz charakterystyki pasożyta.
Na wybór metody terapii mają wpływ:
- liczba pasożytów w ciele pacjenta;
- zdolność regeneracyjna robaka;
- wskaźnik reprodukcji;
- lokalizacja pasożytów;
- reakcje alergiczne pacjenta;
- ciężkość choroby;
- możliwe lub istniejące komplikacje.
Leczenie farmakologiczne polega na przyjmowaniu leków. Działanie leków obejmuje ekspozycję w kilku kierunkach:
- Zniszczenie dorosłych robaków i larw w ciele, zapobieganie ich rozmnażaniu. W tym celu stosuje się leki przeciwrobacze.
- Usuwanie stanu zapalnego i niszczenie ognisk infekcji. W tym celu przeprowadza się terapię antybiotykową.
- Przyspieszenie eliminacji toksyn i usunięcie reakcji alergicznej. Pacjentowi przepisano kurs leków przeciwhistaminowych i glikokortykosteroidów.
- Uzdrowienie dotkniętych obszarów skóry. W celu przyspieszenia funkcji regeneracyjnej naskórka stosuje się kremy i maści.
Leczenie chirurgiczne pasożytów podskórnych jest zalecane w przypadkach poważnych powikłań i szczególnej lokalizacji robaka. Operacja wykazała wysoką skuteczność w przypadkach, gdy wiadomo, że na organizm wpływa tylko jedna osoba. Najczęściej interwencję chirurgiczną stosuje się w przypadku drakunkuliozy. Płyn wewnętrzny robaka zawiera substancje toksyczne, które mogą wywołać wstrząs anafilaktyczny. W tym przypadku pokazano holistyczną ekstrakcję pasożyta.
Metody zapobiegania
Zakażenie pasożytami skóry u ludzi wymaga długotrwałej terapii. Problemu można uniknąć, stosując szereg środków zapobiegawczych:
- Przestrzeganie zasad higieny. Ręce należy myć pod bieżącą wodą z użyciem mydła lub środka antyseptycznego. Zwłaszcza po kontakcie z nieznanymi lub zabłąkanymi zwierzętami. Zadrapania, skaleczenia i inne uszkodzenia skóry należy leczyć środkiem antyseptycznym.
- Przetwarzanie produktu. Świeże warzywa i owoce przed użyciem należy dokładnie opłukać pod bieżącą wodą. Polecany do podgrzewania ryb, drobiu i mięsa. Unikaj jedzenia surowego lub półsurowego mięsa.
- Korzystanie ze sprawdzonych źródeł wody. Woda z nieznanych źródeł musi być uzdatniona. Na szczególną uwagę zasługują akweny i źródła otwarte.
- Szczepienia rutynowe. Przed wyjazdem do krajów tropikalnych konieczne jest zaszczepienie się przeciwko poważnym chorobom.
- Ogólne zastosowanie makijażu. Kobiety powinny unikać dzielenia się makijażem, nawet z bliskimi przyjaciółmi.
- Pływanie na otwartej wodzie. Pływanie w zanieczyszczonych lub niesprawdzonych zbiornikach wodnych jest zabronione. W gorącym sezonie preferowane powinny być zbiorniki wodne, które zostały przebadane pod kątem jakości wody.
Odpowiedzialne podejście do własnego zdrowia i przestrzeganie działań profilaktycznych pomaga zapobiegać pasożytniczym chorobom skóry.